Endgame vertelt het verhaal van Hamm, die gereduceerd is tot het leven in één kamer, waarin hij blind en aan een stoel gebonden zit. Zijn enige ontsnapping uit zijn eenzame wereld is het gezelschap van zijn bejaarde, pootloze ouders, die in vuilnisbakken wonen, en zijn schuifelende bediende, Clov, die op zijn wenken staat en die als een hond komt als er wordt gefloten. Het enige wat Hamm nog rest is wachten op het onvermijdelijke einde. Endgame, een hoogtepunt van Becketts karakteristieke rauwe minimalisme, is een pure en verwoestende distillatie van de menselijke essentie in het licht van de naderende dood. “Niets is grappiger dan ongeluk” roept Nell op, die het tragikomische karakter van dit tijdloze stuk samenvat.