Korte documentaire: Als queer trans- en gender-non-conforme kinderen van de Vietnamese diaspora zijn we gefragmenteerd op het kruispunt van ontheemding, niet alleen van het gevoel bij ons voorouderlijk land te horen, maar ook van onze eigen lichamen, die door de samenleving zijn geconditioneerd om af te dwalen van onze meest authentieke bestaan. Toch zijn deze lichamen van ons de schepen die we bevaren om aan een levenslange reis van terugkeer naar ons oorspronkelijke zelf te beginnen. Het zijn onze lichamen die navigeren door de verraderlijke getijden van normatieve systemen die zich aan ons wezen opdringen. En het zijn onze lichamen die fungeren als gemeenschapsvuurtorens voor collectieve bevrijding. Uiteindelijk is het landschap van ons lichaam onze blauwdruk voor herinnering, genezing en bloei.